Als het om wonen en leven gaat, vertrekken we niet vanuit problemen waar we oplossingen voor zoeken. We vertrekken vanuit wat is en wat men wil… Behoeften van mensen. Van hieruit stellen we doelen en plannen we acties.
We willen hier systematiek in brengen… We willen dat aan alles gedacht wordt, en dat de juiste vragen worden gesteld. We willen dat dit regelmatig gebeurt. Daartoe geven we een stramien mee, om te komen tot een ‘handelingsplanning’.
Anderzijds willen we niet dat dit te zwaar gaat wegen, dat de methodiek het doel wordt. We willen dat de aandacht voor behoeften en ambities een natuurlijke reflex wordt van de begeleider wonen en leven (en van andere medewerkers). En dat de beweeglijkheid om vragen op te vangen alsmaar scherper wordt.
Komen tot een handelingsplanning houdt volgende fasen in:
-
Informatie: Wat gaan we doen? Waarover gaat dit ? Wat betekenen thema’s voor de bewoner?
-
Oriëntatie: Wat vindt de bewoner belangrijk? Waar is aandacht voor nodig ?
-
Prioritering: Wat vindt de bewoner het allerbelangrijkst ? Als hij moest kiezen, wat krijgt dan voorrang ? Welke doelen stellen we voorop?
-
Planning: Welke acties plannen we? Hoe voeren we die acties uit ?
-
Uitvoering: communicatie van de acties naar alle betrokkenen en uitvoering ervan
-
Evaluatie: in een volgend gesprek kijken we terug op de uitvoering en sturen we bij of plannen we nieuwe acties.
Alle stappen gebeuren in nauwe samenspraak met de bewoner. We bekijken met hem wat hij zelf kan doen en waar wij ondersteuning kunnen bieden. Op die manier geef je hem maximale regie terug. De relatie zal verdiepen en zienderogen verbeteren. Bovendien zal de bewoner ervaren dat hij weer een netwerk rondom zich heeft. Familie zal ervaren dat ze weer een rol kan spelen.
En zoveel extra werk is dit niet. Het vraagt een investering in het mentorschap. Wat je terugkrijgt aan kwaliteit van leven, aan sfeer in huis, aan krachtige bewoners, is onbetaalbaar.